Prof.mr. Avdo Smajlović rođen je 14.8.1917. godine u Visokom. Umro je 21.02.1984. godine. Sahranjen je u Sarajevu na groblju Bare. Bosna i Hercegovina je u svojoj historiji dala nekoliko velikih imena na području muzike. Među njima jedno od prvih mjesta zauzima kompozitor Avdo Smajlović.
Svoj veliki talenat je prenio na svoje potomke, koji su svojom slavom i djelovanjem davno prešli preko granice naše zemlje i stekli evropsku popularnost kao muzički pedagozi i vrsni interpretatori djela iz svjetske muzičke baštine.
Ovaj kratak prikaz njegovog života i djelovanja je napisan povodom SIMF-a, odnosno, koncerta posvećenog djelima ovog velikog umjetnika.
Avdo Smajlović se u mladosti, kao metalski radnik, amaterski bavio muzikom i komponovanjem. Od 1935. do 1947. godine sa povremenim prekidima vodio je amaterske duhačke orkestre u Zenici, Banjoj Luci i Sarajevu. Institucijalizirano muzičko obrazovanje započinje 1948. godine u Sarajevu, gdje završava srednju muzičku školu i muzički odsjek na Višj pedagoškoj školi. 1955. godine upisao se na nastavnički odsjek na Muzičkoj akademiji, a na Akademiji za glasbo u Ljubljani 1968. je diplomirao iz kompozicije.1970. završio je postdiplomske studije kod L. M. Škerajnca. U Sarajevu od 1957 – 1970. djeluje kao nastavnik u Učiteljskoj , Srednjoj fiskulturnoj i Višoj pedagoškoj školi, te na Pedagoškoj i Muzičkoj akademiji. Za svoj rad dobio je više nagrada, odlikovanja i drugih priznanja. Njegov stvaralački rad vrlo je raznovrstan. U njegovom stvaralačkom opusu podjednako su zastupljena i vokalna i instrumentalna djela. U početku je pod uticajem izvornog folklora, a kasnije pokušava ostvariti sintezu elemenata narodnog melosa sa kompozitorsko – tehničkim okvirima Škerjančeve škole. Iskonski elementi narodnog muzičkog izraza koji u njemu snažno i trajno pulsiraju, priroda koja se buni protiv nametnutih okvira, psihološki doživljaj muzike koji je sudbinski vezan uz čovjeka, usmjerili su Smajlovića u specifičnom izražajnom smislu, uvijek određenom idejnim i programnim osnovama. Impulsivan, temperamentan i maštovit – on je uvijek bio u procjepu između sumnje i vjere u traženju vlastitog stvaralačkog puta. Naklonjen programskoj tematici on pokazuje težnju za oblikovanjem ekspresivnog i neposrednog zvučnog izvora.
-“Onog momenta kada sam ugledao Avdu Smajlovića, kompozitora djela koje mi je poslao u Milano, bilo mi je jasno odakle potiče sva ona energija i snaga koja izbija iz svakog takta Končertina. To je ozbiljna, čvrsto sabijena muzika, odraz duše i osjećanja njenog autora, a ne samo proizvod razmišljanja. To je u svakom smislu muzika evropskog nivoa sa okusom narodnog muzičkog materijala u sebi, otvorena i iskrena…” ( Američki dirigent Denis Burk, “Večernje novine”, 1966.)
-“Naime, uporni muzički poslenik Smajlović kontinuirano traga za izrazom u kome bi se sjedinili autohtoni naš izvorni muzički govor, posebno inspirisan epopejom narodnooslobodilačke borbe, s muzičkim jezikom i kompozicionom tehnikom koja zrači iz riznice evropske muzike. Ovdje je on spojio ekspresionistički razlomljenu melodijsku liniju sa naglašeno hormatizovanom harmonskom strukturom, koja je na momente vrlo disonantna, ali nije bježao ni od izvjesnih neoklasičnih idioma, naručito u organizovanju ritmičkog pulsiranja, uključujući sve to u pokušaj autohtonog izraza. Naravno, Smajlović bi iznevjerio svoju uvijek prisutnu optimističku viziju da nije partiturom inkorporirao i jedan markantni marciale.” (Dr. Zijo Kučukalić, Oslobođenje, 21. 04. 1978.)
Komponovao je solističku, instrumentalnu, horsku, kamernu i simfonijsku muziku. Poznata djela iz atifašističkog opusa su: “Bilo čovjekovo”, “Drvar”- simfonijska poema, “Podigman” i “Trube romanijske “, “Ad hominem”, “Panta rei” za klavir i sinfonijski orkestar,
Orkestarska djela: Simfonijski stav “Probuđena kasaba” 1952. Končertino iz ciklusa “Vatrena svitanja” za klarinet, klavir, timpane i gudački orkestar, 1964. Koncert za flautu i kamerni orkestar sa harfom, 1965. Dječije radosti, svita za gudački orkestar, 1957. In mondo skolare, svita za gudački orkestar, 1965. Gračaničko i Zadrugarsko kolo za kamerni orkestar, 1952.
Kamerna djela: Fantazija za flautu i klavir, 1963. Lamento dramatico, za fagot i klavir, 1963. Scherzo, za fagot i glavir, 1963. Uz jutarnju šetnju, za violinu i klavir, 1961. Romantična pjesma, za violinu i klavir, 1961. Momci igraju, za violinu i klavir, 1961. Sa pastirima, za violinu i klavir, 1962. Svadbeno veselje, za violinu i klavir 1962. Duvački trio, za obou, klarinet i fagot, 1957. Ljubavna lirika stare Hercegovine, za glas i klavir 1952-65. Junačka poema Bosanske Krajine, mješoviti hor, 1955. Stoj Drino, mješoviti hor, 1952-60. Komunisti, hor, 1945. Narodna borba, hor, 1945. pjesma Titu, hor, 1946. Pjesma bratstva sviju strana, hor, 1957-65. Lovac, hor, 1957. livadsko zvonce, hor, 1957.
Kompozicije za duvačke i narodne orkestre: Jugoslovenske narodne melodije, ciklus I, II i III, 1940-1950. S vrela Bosne, 1953. Proljetna priča, 1957. Preko Save, Dolazi oslobodilačka vojska, Kozarački proleteri, Užički partizani, Narodni marš, Marš rudara, Marš socijalističke izgradnje, Pozdrav Trstu, Kumrovec, Romaniska rapsodija, 1944 – 1955. Muzička čitanka za amatere u kulturno umjetničkim društvima, 1953. Muzika za sletske vježbe društva tjelesnog vaspitanja, 1959 – 1965. Scenska muzika za pionirsko pozorište, 1957. Obrade narodnih igara i pjesama za razne instrumentalne sastave, 1959.
