Braća Irnes i Amel Mujić iz Donje Golubinje kod Žepča su strastveni zaljubljenici u prirodu sa na “čudan način” objedinjenim hobijima – lovu i fotografiji. Članovi su Lovačkog društva “Orlovik” Žepče od 2001., a za sebe kažu da se ne bave klasičnim lovom, nego lovstvom kao miroljubivom i stvarnom zaštitom životinja i prirode.
Nakon dvije godine, uz lovačke aktivnosti, počinju se ozbiljno baviti i drugim hobijem – fotografijom.
“Prvi aparati koje smo koristili bili su prosumeri Canon SX30 HS, a kasnije smo prešli na poluprofesionalne aparate Nikon D7000 i Nikon D7100 sa teleobjektivima do 500 mm”, pojašnjava nam Irnes.
Fotografisati životinje smatraju izazovom za ljubitelje prirode i divljači, a na lijepe fotografije životinja gledaju kao na trofeje.
“Postoji velika sličnost prilikom okidanja. I kod aparata i kod puške morate imati koncentraciju, zadržati dah prije okidanja i sačekati pravi momenat kada su vaši mišići najopušteniji. Kod puške to radite uvijek, dok kod fotoaparata zadržavate dah samo u lošim svjetlosnim uslovima. Ako nemate stativ, fotoaparat morate nasloniti, na primjer, na ruksak, što lovci rade s puškom. U oba slučaja za najbolje rezultate preporučuje se da što nježnije pritiskate okidač da biste pri tom smanjili vibracije”, priča nam Irnes o sličnostima i razlikama između svoje dvije velike ljubavi.
Braća Mujić love većinom u okolnim brdima i planinama Srednje Bosne. Lovna sezona im traje od oktobra do februara, a ostalih mjeseci u toku godine bave se foto-lovom. Nerijetke su situacije da u lov krenu bez puške, ili da imaju divljač na nišanu, a uzmu aparat i fotografišu.
Obzirom da Irnes najčešće fotografiše pejzaže te mikrofotografije insekata i ptica, postali su članovi Ornitološkog društva “Naše ptice”, gdje su zabilježili nekolicinu vrijednih nalaza ptica.
Braća Mujić su dokaz da se zaštita okoliša i približavanje životinjama mogu uspješno provoditi širenjem eko-turizma, gdje se životinje “love” fotoaparatima, a ne oružjem.
(Elmedin Bašić / Zepce.Ba)